Hepimizin hayatında kayda değer, unutulmasını istemeyeceğimiz zaman dilimleri vardır. Kimi zaman bunları kaleme alır, saklamak isteriz ya da o anı tekrar yaşamayı arzu edince dönüp bir kere daha yazdıklarımızı okuruz. Ahmet Süheyl Ünver’in etrafındaki gençleri “Artık kâğıtlı kalemli insanlar olalım! Söz uçar, yazı kalır.” diyerek not almaya teşvik ettiğini hatırlarız.
Ahmet Süheyl Ünver’in hangi meziyet ve istidatları sayılarak söze başlanabilir ki! O bir hekim, tıp tarihçisi, ressam, tezhipçi, yazar ve şairdir. 1898’de İstanbul’da dünyaya gelmiş, babası dönemin Posta ve Telgraf Nezâreti İstanbul Muhâberât-ı Umûmiyye müdürü Tırnovalı Mustafa Enver Bey, annesi 19. yüzyılın ünlü hattatlarından Mehmet Şevki Efendi’nin kızı Safiye Rukiye Hanım’dır.[1] Ünver tıp ihtisasını devam ettirirken, 1916’da Medresetü’l-Hattâtîn’e (güzel hat ile İslam kitap sanatlarının öğretimi ve eğitimi için 1915’te kurulan Osmanlı müessesi)[2] gider.[3] Burada tezhip ve ebru öğrenir, icazetini alır. Zaten ilk temel eğitimi, sanat teneffüs edilen bir evde, yani anne ve babası tarafından verilir. Daha sonra da dönemin ünlü sanatkârlarından ders alır. Tıp tahsili devam ederken Süheyl Ünver iki özel okulda güzel yazı sanatı ve el işi öğretmenliği de yapar.[4]
Hekimliği meslek olarak seçer, lakin sanata da derinden bağlıdır. Bedenî hastalıkların devası için tıbbî ilminden yararlanırken ruhunu da Mevla’nın ona bahşetmiş olduğu mevhibelerle besler. Bir gün hastası rahatsızlandığı için Süheyl Ünver’i evine, Üsküdar Sultantepe’ye çağırır. Gittiği yer bir konaktır. Konağın üst katına çıkar. Hastanın odası geniş ve manzaralıdır. Birden gözü pencereye ilişir, ama önce hastasının durumunu kontrol eder. Çok mühim bir şeyi olmadığını anlar. Kalemini ve kâğıdını çıkarıp birkaç dakika müsaade ister. Zira pencereden Üsküdar’ın büyüleyici manzarasını görür ve kâğıda bu gördüklerini bir solukta resmettikten sonra hekimlik vazifesine geri döner.
[1] TDV İslâm Ansiklopedisi, “Ahmet Süheyl Ünver” maddesi.
[2] TDV İslâm Ansiklopedisi, “Medresetü’l Hattâtîn”maddesi.
[3] Serhat Köse, “Doğu’nun Hatırlı Dostu: A. Süheyl Ünver”, www.academia.edu/31261110/Süheyl_Ünver_Portre_Denemesi_docx
[4] Esin Kâhya, “Ülkemiz için Önemli Bir Kayıp ‘Ord.Prof. Dr. Süheyl Ünver’”, Erdem, Cilt 2 Sayı 5, 1986, s. 659–672.
