Sensiz geçen gündüzler kapkaranlık,
Dönüp geleceğin pembe şafakta;
Yürüdüğümüz yol bitevî dağlık,
Bu fâni ömür gayrı son durakta…
Bilmez aşkı cayır cayır yanmayan,
Marifet, muhabbet nedir bilmezler;
Bilemez onu ayakta uyuyan,
Anlamsız gelir onlara bu sözler.
Gönlüm Seni mırıldanır her gece,
Unutmuş tebessümü gündüzlerim;
Ürkütme aymazları, gel gündüzce!..
Affet incittiyse Seni sözlerim.
Damlıyor sineme her an bir hüzün,
Yalvaran bendende derin bir keder;
Bakıp göster herkese güzel yüzün!..
Düşecekler ye’se bakmazsan eğer.
“Elveda!..” diyor bütün hatıralar,
Hazan vurup yapraklar dökülecek;
Bekleyip durduk hep yıllar ve yıllar…
O sevgili bir gün dönüp gelecek…
