Çıkıversem bir gece adım adım yürüyüp
Sonsuzluk denen yola aşk kanadını açıp
Bütün benliğimi de ardım sıra sürüyüp
Allah’a koşar gibi, fâni dünyadan kaçıp…
Çıkıversem korkusuz, tıpkı cihangir gibi,
Ama Hak karşısında iki büklüm dilenci.
Yağarken gökyüzünden yağmur, dolu, kar, tipi,
Yürüsem bitene dek ruhun, kalbin direnci.
Biliyorum, günahkâr bir yüzüm var aslında,
Hangi çeşmede yusam acaba bu çehreyi.
Kirlendim, yosunlandım fâni dünya faslında,
Bilemedim çarşıda beğeneyim ben neyi.
Gece çıkıversem ben bir tevbe tepesine,
Açsam ellerimi ve dua dua yalvarsam.
Ses verse rahmetiyle Allah kalbin sesine,
Beraat diploması elimde O’na varsam.
Allah’ım, Resûlü’nün izinde yürüyerek,
Bir gece yolculuğu yaptır kuluna artık.
Her nefeste “Ya Allah, Rahman, Rahîm” diyerek,
Kavuşmak Sevgili’ye ne büyük bahtiyarlık!
