Zaman geldi gönlümün bahçesinde gezindim,
An da oldu cismaniyet ağında ezildim;
Ey rahmeti engin Rab!.. Hep kapında inledim,
Senin aşk u iştiyakın olsun diye derdim…
Sensizlik tasavvuruyla gamgîn gönlüm benim,
Gurbetle ciğeri kebap olmuş bir bendenim;
Ben “Benim” diyemem, ben her şeyimle Sen’denim,
Duygular durulunca yeşeriyor gülşenim.
Teveccühün olmazsa âfitâbı istemem,
Bana göz kırpıp duran mehtabı da istemem,
Değilse aşk mey’i, ab-ı hayatı istemem,
Seni söylemeyen hiçbir kitabı istemem!..
Teveccüh kıl gönlümde mâsivâ harap olsun!
Efkârım Seni aksettiren bir kitap olsun;
Nazarımda dünya ve mâfîhâ serap olsun!..
Şu densiz benliğim türap ender türap olsun!..
Hülyalarımı saran cemâline dalayım,
Kalbimde tütüp duran ateşinle yanayım;
Hep Seni heceleyeyim, Seninle kalayım,
Aşkın ateşiyle her dem yanıp ağlayayım!..
***
