“Sen, Sen!..” diye hayaller kurdum yine,
Kıpırdanma oldu içte seyrine;
Liyakatsizliğe tosladım bu kez,
Yelken açamadım daha engine…
Ey Rab, Seninçün âh etmeyi öğret!..
Ne olur aşkınla bendeni mest et!..
Gözlerim hep Sen’de olsun bir ömür!..
Fakîri de maiyyetine bend et!..
Layık değilim bu dil yarasıyla,
Düşünce sisi, gönül karasıyla;
Her dem kapı aralığında gözüm,
Yüce Nebî Yakup (a.s.) hatırasıyla…
“Sen” deyince canlanıyor emeller,
Bir başka esmeye duruyor yeller;
Ne olur essin hep bu rîh-i sabâ,
Köpürüversin neş’eler ve zevkler!..
***
