M. Fethullah Gülen

Sensiz geçen gündüzler kapkaranlık, Dönüp geleceğin pembe şafakta; Yürüdüğümüz yol bitevî dağlık, Bu fâni ömür gayrı son durakta... Bilmez aşkı cayır cayır yanmayan, Marifet, muhabbet nedir bilmezler; Bilemez onu ayakta...

Gönül insanı, ufku, inancı ve davranışlarıyla tam bir ruh ve mânâ kahramanıdır. Onun derinlik ve enginliği, bilgi ve müktesebatıyla değil; gönül zenginliği, ruh safveti...

Doğru düşünce, doğru söz, doğru davranış mânâlarına gelen sıdk; hak yolcusunun hilâf-ı vâki her şeye kapanıp, hayatını doğruluğa göre planlaması, sadakatin emin bir temsilcisi...

Doğ gönlüme ki tatminim diyeyim, Doğmazsan eğer inleyen bir neyim; Canda Sensin, canda Sensin ey Cânân! Sevmek Seni hep gayem olsun benim, Düşe kalka da olsa hep bendenim; Dertlerime...

Bu mübarek günler ve geceler, her şeye ve herkese kendi rengini, kendi tadını ve kendi şivesini katar; kucakladığı her şeyi yumuşatır, hülyalaştırır ve tasavvurlarımızı...

Hayatım iç içe hazanla, âh ile geçti, Sensizlik gurbetinin zehirlerini içti; Gönlüm “Artık bitsin” diyor “bu ayrılık demi”, Şimdiye dek üzerinden ne hazanlar geçti. Ey mehtab-ı nur, lütfet...

İman kalbin canı, ibadet onun damarlarında akıp duran kanı, tefekkür, murakabe, muhasebe ise onun bekasının esaslarıdır. İmansız birinde kalb ölü ve ötelere karşı bütün...

Ne kadar arzu ederdim, böyle bir inceliğe açık olarak Rabbimin karşısında hemen her zaman vücudumun, tıpkı salınan ağaçlar gibi tir tir titremesini ve iki...

Yâreli dilim zahmine bir çâre İlâhî!. Aç kapını, lütfet bu günahkâre İlâhî!   Yüzler süreyim eşiğine, kovma ne olur! Yeter artık dolaştığım âvâre İlâhî!   Yıllarca bâb-ı kereminde inleyip durdum; Âh u efgânım hicrana emâre İlâhî!   Gerçi isyanla âlûde yaşadım her zaman, Kıl keremler ne olur bu nâçâre İlâhî!   Yakma nâr-ı ağyâre, yanayım ocağında, Püryân-ı...

Dil beyt-i Hudâdır ânı pâk eyle sivâdan Kasrına nüzûl eyleye Rahmân gecelerde. İ. Hakkı Gönül ve yürek olarak da tanıdığımız kalb başlıca iki mânâda kullanılır: Birisi, göğsün...