Gecenin sessizliği her yeri kaplamıştı. Meriç nehri, üstüne karabasan gibi çöken karanlıktan silkinmek, kurtulmak istercesine şahlanarak akıyordu. Telaşlı ve endişeli insanların sesleri geliyordu yer yer
Erenler ne varsa gönül burcunda, Başka zirvelerde çukurlar dolu. Yüreğin nefesi aşkın ucunda, Gözü, özü, sözü hep nurlar dolu. Ermemişse insan fakirdir daim, Umutsuz, kalbi
Bakma gözlerime sen mahzun mahzun, Kalbime damlalar koyma nilüfer. Hayat andan kısa; sonsuzdan uzun, Kalbimi hüzünle oyma Nilüfer. Al beni göllere yaprak ve su et,
Ümidi kaybetmek yok, soluk aldığın süre, Bu meydan aşk meydanı; çilesi, azabı çok. Şeytan ve nefis üfler yenilgiyi ha bire, Sadağında çok vardır onlara çekilen
