Ne zaman Allah için ağladım bir köşede, İçten gelen bir sesle, incecik duygularla. Ya yağmur yağar o an, ya da öter bir kuşcuk, Benim gibi

Dua dolu bir yürek nasıl ağlarsa arşta, Dökülür nice damla, nice yağmur göklerden. Bir inilti duyulur bin bir ümitle ferşte, Ağaçlar kevser içer metafizik köklerden.

Şevval ayı gelince, Ramazan’ın ertesi. Bir his gibi pek ince, Duyarım melek sesi. Der bana “Gevşeme sen, Bırakma o iklimi. Nefsini her bir dem yen,

Aynadaki güzel, beni mest ettin Dönüp bakamadım hoş cemaline Nice sanatınla beni test ettin Eremedim o kutsi emeline “Hay” dedim, “Hannan” dedim “Mennan” dedim Ezbere

Kapkara yüzümle geldim kapına, Ne olur İlahi, bırakma beni. Değersiz kalbimi uzattım Sana, Ayrılık koruyla yakma Sen beni. Beraat tek derdim, kurtuluş Senden, Secdede eziliş,

Kendimi aşmadıysam, Kâinat aşılır mı? Bendimi taşmadıysam, Sidre’ye taşılır mı?   Miraç yürekte başlar, Ruhun kanatlarıyla. Akmazsa gözden yaşlar, Arşa yükselmez dua.   Miraç bir

Erenler ne varsa gönül burcunda, Başka zirvelerde çukurlar dolu. Yüreğin nefesi aşkın ucunda, Gözü, özü, sözü hep nurlar dolu. Ermemişse insan fakirdir daim, Umutsuz, kalbi

Bakma gözlerime sen mahzun mahzun, Kalbime damlalar koyma nilüfer. Hayat andan kısa; sonsuzdan uzun, Kalbimi hüzünle oyma Nilüfer. Al beni göllere yaprak ve su et,