Ne güzel mevsimdir şu sarışın yaz, Sıcak olsa da kavursa da güzel. İnsanı hem okşar hem yakar biraz, Sanki mevsimlerden bir yanık gazel. Lakin hüzünlü
Hayata zindanda açtım gözlerimi bebeklikten. Kalbler taşa dönmüş her canlıya merhametsizlikten. Perdesizdir bize her şey, kâh ruhanî kâh cismanî. Vakit tamam olur, kurtulur masumlar hapislikten.
1 İmanla değişir insan olur beşer İslam’la direnir ihsan bulur beşer Devirip namazla nefis ordularını Ruhuyla kemal bulup kurtulur beşer Yaşatma aşkıyla nefes alır her
Bilir misin, kaç gün doğar ufuktan; Kaç kızıla boyanır o mağrur tan? Bir rüyadan ayılırken birçok can, Umut olup açar gurbet günleri. Coşarken kalb beş
Başka dil konuşmazdım vuslatın dili olsaydı Susmazdım seher bülbülleri gibi Sen yılkı kısraklarını bilir misin Süreyya? Onlar sadece koşmayı bilir Yeleleri alevden al kısraklar şimdi
Dünyanın bir yerinde, Nice gurbet devrinde, Binler halkın seyrinde, Ezilmesin garipler! Dost, dostuna giderken; Sohbet, muhabbet derken… Gülüp bayram ederken, Üzülmesin garipler! Asılmaz levhalara, Varılmaz
Adın güzel, Sense adından güzel Gönüllere şifa ay yüzün vardı. Saçların geceden uzun ve kara Ölüler dirilten can sözün vardı. Yetimliğin yaktı yıllarca içim Çöllerinde
Johann Wolfgang von Goethe Aziz ruhlar sallamış beşiğini Veda edip çocuk tazeliğiyle bulutlara Raks eder gibi iner mermer kayalara Haykırır sevincini semalara Sevinç sevinç berrak
“Bismillah” diyerek başladın insanlık için büyük bir hayra. Dert edinip kim senin gibi her kulun imanını kayıra. Ah, yazdığı risalelerin talebesi olan Üstadımız! Nurların elmas
Kalbim kırık insan kardeşlerime Ne hâlden anlar ne hatır bilirler Kalem kırık iman kardeşlerime Zulümden ne ürker ne irkilirler Gözyaşına kana bigâne kalıp Yiyip içerek
Şafak vakti gökleri sararken saba bir ses Uyanırdı varlıklar, kalbler coşup taşardı. Âb-ı hayat ufkunda dipdiriydi her nefes Mescitler tıklım tıklım, saflar bini aşardı; Şafak
