“Durgun sudan zehir bekle.”[1] diyordu İngiliz şair ve ressam William Blake (1757–1827). Yeryüzünün akışlarıyla bağlantısı kesilmiş sular bir süre sonra kokuşur ve zehir üretir. Anlatılmak
Sanki sabaha küskün hüzün yüklü tan yeri Ne zaman biter bulutların mahzun seferi Sağımız yangın duman, solumuzda seller var Kalbler kırık kederli, peşimizde canavar İman
Bilmez misin tecelliler var Cemalin seyrettirir bazı An olur kırbaçlar seni yar Bazen şımartır çeker nazı. Bazen kula ağıt yaktırır Güldürür Cennete baktırır Peşine belayı