“Sen, Sen!..” diye hayaller kurdum yine, Kıpırdanma oldu içte seyrine; Liyakatsizliğe tosladım bu kez, Yelken açamadım daha engine… Ey Rab, Seninçün âh etmeyi öğret!..
Kanayan gönül yarası firkatinden Senin, Bu derin yaranın dermanı da yine Sensin; Süzülen göz, dökülen yaş hepsi sevdandandır, Teveccüh ediver ki bütün ağrılar dinsin.
Ümidi kaybetmek yok, soluk aldığın süre, Bu meydan aşk meydanı; çilesi, azabı çok. Şeytan ve nefis üfler yenilgiyi ha bire, Sadağında çok vardır onlara çekilen
Kardeşlerim var benim Yalnız değilim Mesafelere rağmen Yanı başımda olan Adımı bilmese de Dertlerimi paylaşan Benimle ağlayan Ve dua eden Kardeşlerim var! Kardeşlerim var
Zaman geldi gönlümün bahçesinde gezindim, An da oldu cismaniyet ağında ezildim; Ey rahmeti engin Rab!.. Hep kapında inledim, Senin aşk u iştiyakın olsun diye derdim…
Her yan zulmete yenik, Seni gözlüyor gözler, Riya, süm’a edalı söylenen bütün sözler; Kaldır çehrendeki nikabı bize bir nur sun!.. Çözülsün toplumu kuşatan bütün pürüzler.
Arzım ey dost hevâîlik içindeki hâlim, Bırakmadı yakamı hiçbir zaman o zâlim; Haşyetle ürpermesi kalbimin tüm âmâlim, Aşk u iştiyaktan mahrumiyettir melâlim. Geçsin ayrılık
Her zaman sinemde âteş-i hicran yanmakta, Leyl ü nehâr bu garip gönül Seni anmakta; *** Gamla-kederle tatlı hülyalara dalarak, Sızlıyor gönlüm, n’olur bir kez şu
Unuttuk kendimizi, her şeyin zevki de gitti, Hazan esti, tatlı hülyalarımızı eritti; Ümidimiz teveccühe bağlı, bunda şüphe yok, Bilinmez, o “Erhamür’r-Râhimîn” ne murat etti!..
Sevgi bir diriliş iksiridir ölü canlara, Âb-ı hayat sunar Hakk’a müteveccih efkâra. *** Bilmezdik aşkı, sevgiden mesajlar sundun bize “Leylî, Leylî!” deyip sevginle geldik kendimize.
Öldür beni benliğimle, dirilsin Şahlanan gönlüm yalnız Sen’i sevsin; Ruh dünyamda hep cemâlin tüllensin, Ağyâr alakası silinip gitsin… Gönlümü hep teveccühlerle kuşat!.. Ruh kapılarını
