Bir metnin ilgi çekmesi ve kıymet kazanması kullanılan dil ile doğrudan orantılıdır. Kelimelerden, kelimelerdeki anlam zenginliğine, ondan sözü edebî sanatlarla aktarma becerisine veya bilgiyi işleme
Kur’ân, kendisi hakkında, “O bir şairin sözü değildir.” (Hakka, 69/41), “Eğer Allah’ın kelimelerini yazmak üzere, dünyadaki bütün ağaçlar, kalem olsaydı ve denizlere de yedi deniz
Ben Taşlıcalı Yahya. Aslım Arnavut’tur. O yörenin meşhur ailelerinden Dukaginzâde’lerden bir fakir şairim. Muallim Naci isminde benden çok sonra gelen bir güzel şair, Esami yani
Tecrübeli ve bilge bahçıvan, yarı kızarmış, dalları meyvelerinden rükûa eğilmiş gibi duran kuşburnu ağaçlarına ve palamut yüklü pelit ağaçlarına bakıp derinden bir iç geçirdi, gözleri
Evin kapısından içeriye hızla ve heyecanla giren 11 yaşındaki Munise, elini havaya kaldırarak kütüphaneden aldığı kitapları sallıyordu. Annesi uzaktan ne olduğunu anlayamamıştı. Ayakkabılarını çıkarıp annesinin
Çocuklar anadillerini, resmî bir eğitime tâbi olmaya gerek kalmadan, yaratılıştan gelen kabiliyetleri gereği öğrenirler. Bu fıtrî dil edinimi, beynin yapısına da bağlı olarak ergenlik çağına
Söylesem incinir, derdin bile gönlü var Gönlümde o derdin benden fazla ömrü var. Saklanmış şu canıma, başka yeri yok onun, Sanki bu canımın ondan başka
Alman yazar Marie von Ebner-Eschenbach (1830–1916), halkın huzuruna çıkan bir kişinin, tenkitlere hazır olması gerektiğine dikkat çeker.[1] Onun bu vurgusuyla ilk defa karşılaştığımda, “Halkın huzuruna
Sınıfa giren hoca, kapıyı kapattıktan sonra “Nǐ hǎo.” deyip kafasını hafifçe aşağıya eğerek sınıfı selamlar. Ardından anlaşılmayan bu dilde birkaç cümle daha söyler ve birkaç
“Oku!” emriyle başlayan ilahî davete Efendimizin (sallallâhu aleyhi ve sellem) ilk eşi ve kendisine ilk inanan Hazreti Hatice’nin (radıyallâhu anha) icabetiyle kadınların varlığının ve konumunun
