Daima bir ufuk oldun sen bana, Kalbimin bam teli mızrabın için. Dokun bir kez daha ne olur ona, Ağlasın inlesin kalb için için. Senin sesin

Ne zaman Allah için ağladım bir köşede, İçten gelen bir sesle, incecik duygularla. Ya yağmur yağar o an, ya da öter bir kuşcuk, Benim gibi

Dua dolu bir yürek nasıl ağlarsa arşta, Dökülür nice damla, nice yağmur göklerden. Bir inilti duyulur bin bir ümitle ferşte, Ağaçlar kevser içer metafizik köklerden.

Her şey Senden, neye baksam aşikâr: Sen varsın İsim ve sıfatların akan varlıkta baki. Tecelli et kalbime beni de ümit sarsın, Dolsun ruhuma Rabbim sonsuzluğun

Şevval ayı gelince, Ramazan’ın ertesi. Bir his gibi pek ince, Duyarım melek sesi. Der bana “Gevşeme sen, Bırakma o iklimi. Nefsini her bir dem yen,

Aynadaki güzel, beni mest ettin Dönüp bakamadım hoş cemaline Nice sanatınla beni test ettin Eremedim o kutsi emeline “Hay” dedim, “Hannan” dedim “Mennan” dedim Ezbere

Kapkara yüzümle geldim kapına, Ne olur İlahi, bırakma beni. Değersiz kalbimi uzattım Sana, Ayrılık koruyla yakma Sen beni. Beraat tek derdim, kurtuluş Senden, Secdede eziliş,

Kendimi aşmadıysam, Kâinat aşılır mı? Bendimi taşmadıysam, Sidre’ye taşılır mı?   Miraç yürekte başlar, Ruhun kanatlarıyla. Akmazsa gözden yaşlar, Arşa yükselmez dua.   Miraç bir