Gönül bildiğinin müptelasıdır, Hak bilinenlerin tek âlâsıdır; Hak’tan koparan ilim, ilim değil, O ölü kalblerin baş belasıdır. Bir niyazım var ey Rab, lütfet dinle, Bir

Ufkumda tüllenen Senin kemâlindir, Hayranın olup yandığım cemâlindir; Hüsûf peşinde hep bir sürü yarasa, Bu da benim gönlümdeki melâlimdir… Âh âh ediyorum kalıyor havada; Hep

Rızanla Sen en a’lâ bir emelsin, Gönlün istediği sevgili Sensin; Benzeri yoktur Sana iştiyakın, İştiyakınla Sen bir söz kesensin…   Sensiz bir gecenin sabahı olmaz,

Ne olur sevgin gelip gönlüme dolsun!.. Dilde bütün fâniyât sararıp solsun; Görmesin gözlerim ağyâr çehresini, Kalbim yalnız Senin için çarpıp dursun…   Silinmesin hayalin hiçbir

Bir aşk sal içe, gönül bend olsun o kemende!.. Esîr-i aşkın olsun ilelebet bu bende!.. Virdiyle, evrâdıyla hep Seni anıp dursun; Duygularında, düşüncelerinde, gönlünde.  

Sun şerbet-i la’lini ki sermestin olayım, Girmesin sevda-yı ağyâr asla bu gönlüme; Ebedü’l-âbâd meftun-i cemâlin kalayım, Gölge etmesin kimse Sen gibi emelime…   Çok kez