İncelerden ince Senin o füsunkâr gözlerin, Melek nağmeleri tıpkı büyüleyen sözlerin; Tek yoldur Hakk’a ulaştıran nurefşân izlerin, Yanıltmayan rehberidir o yoldaki bizlerin, İncelerden ince Senin
Âsûde bir şafağın az sonrası, Yollara düşer bir umut yolcusu. İçinde kanarken hicran yarası, Yollara düşer bir umut yolcusu. Bağlarında katmerli güller biten, Dallarında yanık
Bitmedi, bitmeyecek özleminin şarkısı, İstiyorum inlesin sinemde hiç dinmeden; Gönlümün âh u vâhı ve içten yakarışı, Sûzişî nağmelerle yükselsin hep sinemden. Kesilmesin seninçün yükselen âh
Semâ-peymâ iken râyâtımız tuttun zelîl ettin; Mefâhir bekleyen âbâdan evlâdı hacîl ettin; Ne âlî kavm idik; hayfâ ki sen geldin sefîl ettin; Bütün ümmîd-i istikbâli
Dinledim de kalbimin ritmini perperişan Çığlık çığlık üstüne, nefsimde ayn-ı isyan Yanıyor ruhum yanıyor, kor ateşte biryan Gir gönlüme, berd-i selam ol yâ Resûlallah! Beklerken
Hasretini çektiğim, Senden haber bekledim, Çöle yağmur nasılsa, geceye nasıl fecir! Parmaklıklar ardında günü güne ekledim, Hicranım kollarımda, küflü, paslı bir zincir. Uçan kuşlara sordum,
Üzerim korkusu var sözlerimle, Sen sadr u sinesi geniş Sultansın; İştiyakım var sohbete Seninle, Sen benim için biricik cânânsın. Kalb ritmi değişir anılınca Sen, Âh
Kardeşim Midhat Cemâl’e Yıkıldın, gittin amma ey mülevves devr-i istibdâd, Bıraktın milletin kalbinde çıkmaz bir mülevves yâd! Diyor ecdâdımız makberlerinden: “Ey sefîl ahfâd, Niçin binlerce
Derdimi bilen bir Sensin, Derde derman olan Sensin; Sürekli hazan esiyor, Ne olur nevbahar gelsin. Savruluyor tüm yapraklar, Gönül otağında ağyar; Bırakma bizleri Sensiz, Ey
Asra yemin olsun, aldandı insan Meyelân-ı şer ve büyük hüsran Hayal âleminde yüzer milyonlar Yerlerde sürünür nice piyonlar Asra yemin olsun, aldandı insan Ne çabuk
Yıllar sonra yöneldim Senin sevgine, Sevdim diyemem her şeye rağmen yine. O sevgiye yetmez bu yaşaran gözler, İfade edemez onu kuru sözler. Ashabındı sevenlerin en
