M. Akif Ersoy
Mehmet Âkif Ersoy
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِيمِ قُلِ اللَّهُمَّ مَالِكَ الْمُلْكِ تُؤْتِي الْمُلْكَ مَن تَشَاء وَتَنزِعُ الْمُلْكَ مِمَّن تَشَاء وَتُعِزُّ مَن تَشَاء وَتُذِلُّ مَن تَشَاء بِيَدِكَ
31 Ocak 2020
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِيمِ قُلِ اللَّهُمَّ مَالِكَ الْمُلْكِ تُؤْتِي الْمُلْكَ مَن تَشَاء وَتَنزِعُ الْمُلْكَ مِمَّن تَشَاء وَتُعِزُّ مَن تَشَاء وَتُذِلُّ مَن تَشَاء بِيَدِكَ
Unutmak ne zor seni, hatırlamak bir cennet Ey varlığım elinde olan yüce Allah’ım. Seni düşünmek, sefa düşünmemek bir cinnet Sende benim salahım, Sende benim felahım.
Beraberce şakıdık nice dem, biliyorsun Küskün bülbül, niye terk ettin şivelerini Bir dehlize kapanmış, “Ben mesudum (!)” diyorsun Mazide arıyorsun âti meyvelerini Sen bu
Bakışın zümrüt, çehren mehtap n’olur bize de gül, O derin halinle gel gönüllerimize süzül. Ey bütün güzelliklere renk ve desen veren gül! Nefesi canlara can,
Olmasın; bin âlâm toplanıp içime aksa, Hatta bazı duygularım da sararıp solsa, Hep başım eşiğinde kalmaya kararlıyım, Bu aşkın sonu kahreden bir ölüm de olsa…
Hiçbir şey ayıramaz bizi sizden, Sökemez sevgini kalblerimizden; Vazgeçmez gönüller Seni sevmekten, Tutmuşsa Senin elin elimizden. Bütün gönüllerde neş’e-i vuslat, Sevgiye sevgin bizlere iltifat;
Uzayıp giden gecelerde Seni düşünmek, Kanayan gamgîn kalbime Lokman’dan bir şifa, Firkat günlerini yâd edip her dem inlemek, Yaralı sinem için hem cefa hem de
Kalp atışlarımız hızlanırdı hatırlayınca, “Hicret edene pek çok genişlik vardır.” Hayat da bir sürgün, alışınca, En Kutlu Muhacir bizlere yârdır. Sonsuzdur Meriç’in bağrında gözyaşları, Maziye sızarak Hira’ya düşer. Kimilerinin Sıddık’tır yoldaşları, Yollarını aydınlatıp duaya düşer. Çölün, suyun ve yolun ardı, Hep ay doğacak üzerimizden. Acının, hasretin, umudun ardı, Yeni bir yankı var bezmimizden. Artık her şehir Medine’nin kucağı, Büyüyor, büyütüyor mefkûremizi. Nicedir tohumu ekilen sevgi ağacı, Her dalından çiçeklerle saracak bizi.
Gönül bildiğinin müptelasıdır, Hak bilinenlerin tek âlâsıdır; Hak’tan koparan ilim, ilim değil, O ölü kalblerin baş belasıdır. Bir niyazım var ey Rab, lütfet dinle, Bir
Ufkumda tüllenen Senin kemâlindir, Hayranın olup yandığım cemâlindir; Hüsûf peşinde hep bir sürü yarasa, Bu da benim gönlümdeki melâlimdir… Âh âh ediyorum kalıyor havada; Hep
Bir vakit ansızın belirdi kuyu Karanlık dehlizde koptu fırtına Çoğaldı sabırla aylar ve yıllar Ana rahmi gibi besledi suyu Bir vakit ansızın belirdi kuyu
