Zaman geldi gönlümün bahçesinde gezindim, An da oldu cismaniyet ağında ezildim; Ey rahmeti engin Rab!.. Hep kapında inledim, Senin aşk u iştiyakın olsun diye derdim…

Her yan zulmete yenik, Seni gözlüyor gözler, Riya, süm’a edalı söylenen bütün sözler; Kaldır çehrendeki nikabı bize bir nur sun!.. Çözülsün toplumu kuşatan bütün pürüzler.

Arzım ey dost hevâîlik içindeki hâlim, Bırakmadı yakamı hiçbir zaman o zâlim; Haşyetle ürpermesi kalbimin tüm âmâlim, Aşk u iştiyaktan mahrumiyettir melâlim.   Geçsin ayrılık

Her zaman sinemde âteş-i hicran yanmakta, Leyl ü nehâr bu garip gönül Seni anmakta; *** Gamla-kederle tatlı hülyalara dalarak, Sızlıyor gönlüm, n’olur bir kez şu

  Unuttuk kendimizi, her şeyin zevki de gitti, Hazan esti, tatlı hülyalarımızı eritti; Ümidimiz teveccühe bağlı, bunda şüphe yok, Bilinmez, o “Erhamür’r-Râhimîn” ne murat etti!..

Sevgi bir diriliş iksiridir ölü canlara, Âb-ı hayat sunar Hakk’a müteveccih efkâra. *** Bilmezdik aşkı, sevgiden mesajlar sundun bize “Leylî, Leylî!” deyip sevginle geldik kendimize.

Öldür beni benliğimle, dirilsin Şahlanan gönlüm yalnız Sen’i sevsin; Ruh dünyamda hep cemâlin tüllensin, Ağyâr alakası silinip gitsin…   Gönlümü hep teveccühlerle kuşat!.. Ruh kapılarını

Ne elem ne gam kalır kalb Seninle birleşince, Duygularda ney sesi duyulur inceden ince. *** Ses katar kalb telleri bu vuslata inleyerek, Şeb-i arûslar yaşanır,

Tasam, şikâyetim hep Sana ey Yâr!.. Bîzârım, bîzâr etti beni ağyâr; Dört bir yanda bir sürü kirli efkâr, Bu badirede mazlumlar hep zâr zâr…