Mahatma Gandhi “Güney Afrika’ya ilk ziyaretim, o ülkedeki bir Müslümana ait bir firmanın işleriyle alâkalıydı. Orada yıllarca Müslüman arkadaşlarla yakın temas kurma ayrıcalığına sahip oldum.
Bosworth Smith “(Hazreti) Muhammed’in [sallallâhu aleyhi ve sellem] daimî bir ordusu, koruması, sarayı, sabit bir geliri yoktu. Hakk’a dayanarak insanları idare ettiğini söyleme hakkına sahip
John Medows Rodwell Kur’ân’ın ilahî Kudret, İlim, İnayet ve Vahdaniyet gibi sıfatlara atıfta bulunarak takdim ettiği Uluhiyet tasavvuru takdire şâyândır. Semavat ve arzın misilsiz İlahına
Yükseldi de yükseldi… Izdırapla gelmiş yükseliş. Rahat yatağında yatana değil, ızdırapla iki büklüm olana nasipmiş. 14 asır öncesini hatırlatan bir dönem… O ilk kahramanların
“Hazreti Muhammed Mekke’de tebliğe başladığında, Arabistan’ın tamamı müzmin bir ihtilaf içindeydi. Yarımadada bulunan çok sayıda Bedevî kabilenin her birinin kendine has kanunları vardı ve kabileler
“Osmanlı devletinin her türlü dinî düşünceye gösterdiği müsamaha, Pierre Bayle (1647–1706) ve diğer birçok yazar tarafından Hristiyanlara örnek diye sunuluyordu. İki asır önce de İspanya
Will Durant “İspanya’daki Elhamrâ’dan, Hindistan’daki Tac Mahal’e kadar İslam sanatı, zaman ve mekânın sınırlarını aştı; ırk ve kan tefrikiyle alay etti, kendine has bir karakter
“Toprakta gezen gölgeme toprak çekilince Günler şu heyulayı da er geç silecektir. Rahmetle anılmak… Ebediyet budur, amma, Sessiz yaşadım, kim beni nerden bilecektir?” dedi Mehmed
Asırlar başkalaştıkça insanların ve toplumların problemleri de çeşitlenerek çoğalıyor. Modern Çağ, bir taraftan imkânları çoğaltıp günlük hayatı kolaylaştırırken diğer yandan kendine has sıkıntılar üretmiştir. Modern
Sevgi ne efsun bir kelime… Şayet zerresi düşerse herhangi bir yere, öyle boyar ki rengine, ondan başkasına lâl olur o yer ve kapatır gözlerini her şeye.
Goethe (1749–1832), dostu Herder’e yazdığı bir mektupta,[1] “Tanrım, Hazreti Musa’nın (aleyhisselâm) Kur’ân-ı Kerim’de geçen, ‘Ya Rabbi, genişlet göğsümü, kolaylaştır işimi, çözüver şu dilimin bağını. Ta
Tolstoy, İtiraflarım adlı eserinde nakleder: “Çölde bir yolcuya vahşi bir hayvan saldırır. Seyyah, vahşi hayvandan kurtulmak için koşmaya başlar. Korkudan kendisini susuz bir kuyuya atar.
